جهت جلوگیری روزتاروز نفوذ قوی مولانا و افکار وی در لایه های مردمی و رجال سرشناس و برجسته جامعه افغانی بخصوص صاحب منصبان نظامی، رئیس جمهور وقت سردار محمد داود،به اشاره یاران و مشاورین کمونستی اش به شکل کاذبانه و ناجوانمردانه حزب توحید را به دست داشتن در یک کودتا علیه دولت متهم نمود، که این برچسپ و اتهام دروغین منجر به آخرین بار زندانی شدن علامه بی نظیر و یاران جانفدایش گردید. در جریان همین آخرین بار زندانی شدن شان بود که متحمل زجر و شکنجه های وحشیانه و بی رحمانه عمال محبس قرار گرفته و ضرب و شتم 18 هزار چوپ برای 45 روز پی در پی شوکهای برقی، کندن موی ریش مبارک و شهید نمودن چندین دندان که تحمل و تقبل آن از حیطه حوصله هرگونه انسان خارج است، از جمله شکنجه ها و جزاهایی که به این پدر معنوی به جرم خدمت و نجات ملت و میهن تجربه و روا داشته شد. حکام جبون به زعم باطل به فکر اینکه با اعمال همچو شکنجه ها آن مرد حق پرست را از جنبش و تحرک باز دارند، ولی کجا ممکن است! حاشا و کلا، که این جفا دیده ترین مرد زمان به همچو مکاید تن در دهد بلکه برعکس چون استوانه استوار مقاومت با اراده آهنین و ناشکن بیش از پیش در راه انتخاب شده شان مردانه ، مستانه و عاشقانه با پایمردی تمام ایستادند تا برای بازماندگان و نسلهای بعدی بهترین الگو و مصداق پایمردی را با متانت تمام رقم زده باشند.